تصویری از از کره زمین را در مقایسه با سیاره داغ و مذابی کپلر-۷۸B  مشاهده می‌کنید،  این سیاره حدود ۲۰ درصد بزرگ تر از زمین است،  قطر آن ۹،۲۰۰ مایل  و وزن آن حدود ۱٫۸ برابر زمین است.

به گزارش ایسنا ، سیاره کپلر-۷۸b در اطراف ستاره‌ای کوچکتر از خورشید گردش کرده و در صورت‌فلکی ماکیان در فاصله ۴۰۰ سال نوری قرار دارد. این سیاره سال گذشته توسط تلسکوپ کپلر کشف شد که سیارات احتمالی فراخورشیدی را در زمان گذر آنها از برابر ستاره‌های میزبانشان با کم و زیاد شدن نور آنها شناسایی می‌کرد. این سنجش‌ها نشان داد که قطر سیاره کپلر-۷۸b تنها ۲۰ درصد از زمین بزرگتر بوده و همچنین عملا بر روی سطح ستاره میزبانش گردش می‌کند. بر اساس سنجش‌های محققان، دمای سطح این سیاره حداقل ۲۰۰۰ درجه گرمتر از زمین است.

مدار سیاره کپلر-۷۸b به دور ستاره میزبانش تنها ۸٫۵ ساعت بوده و دانشمندان بر این باورند که این سیاره احتمالا در چند میلیارد سال آینده توسط میزبانش بلعیده خواهد شد. در حالیکه سطح به احتمال زیاد مذاب و دمای بسیار بالای سیاره، امکان برخورداری آن از حیات را بسیار ضعیف می‌کند، دو تیم مستقل از ستاره‌شناسان به تعیین تراکم آن با استفاده از ابزار زمینی پرداختند. آنها با استفاده از تلسکوپهای مختلف، شدت گرانش سیاره را نسبت به ستاره مبزبانش سنجیدند که اطلاعات به دست آمده از آن می‌تواند برای بررسی وزن و ترکیبات کپلر-۷۸b مورد استفاده قرار بگیرد.

این نتایج نشان داد که این سیاره از تراکم مشابه زمین برخوردار بوده و عمدتا از آهن و سنگ ساخته شده است.تراکم زمین ۵٫۵ گرم بر سانتیمتر مکعب بوده که در مقایسه با آن تراکم کپلر-۷۸b حدود ۵٫۳ گرم بر سانتیمتر مکعب است. تلسکوپ کپلر ناسا پیش از دست دادن قابلیت نشان‌گیری دقیق خود در اوایل سال جاری حدود سه هزار و ۵۰۰ سیاره احتمالی را شناسایی کرده بود و بررسی‌ها برای تائید آنها ادامه دارد.

نتایج این پژوهش در مجله nature منتشر شده است.

                                           منبع : شبکه فیزیک هوپا

ستاره گوی بزرگی از گاز داغ است که از راه واکنشهای هسته ای ، نور و گرما تولید می‌کند . خورشید ما ستاره ای میانسال و متوسط است و به دلیل نزدیک بودن به ما ، درخشان به نظر می‌رسد .

ستاره‌ها از ابرهای بزرگ گاز و غبار موجود در فضا ، که « سحابی » نام دارند ، تشکیل می‌شوند . این ابرها بر اثر گرانشی که به درون وجود دارد ، متراکم می‌گردند . در مرکز ابر در حال فشرده شدن ، گاز داغ تر و متراکم تر می‌شود ؛ سرانجام ، واکنش‌های هسته ای آغاز می‌شوند . در جریان این واکنشها طی فرایندی بنام هم جوشی ، هیدروژن به هلیم تبدیل می‌شود و ستاره ی جدیدی متولد می‌گردد .

بقیه در ادامه...

ستاره‌ها اجرامی‌سیاه رنگ هستند:

یک جسم سیاه رنگ جسمی‌است که صد در صد تمام تشعشع‌های الکترو مغناطیسی(مانند نور ، امواج رادیویی و غیره) را دریافت می‌کند. برای تداعی شکل ظاهری ستاره ای می‌توانید یک کوره آجر پزی را در نظر بگیرید که درون آن را با رنگ سیاه رنگ آمیزی کرده باشند و تنها منفذ آن یک پنجره کوچک باشد.

تمام نوری که از طریق پنجره تابیده می‌شود توسط اجاق جذب می‌شود و هیچ نوری به بیرون از اجاق باز تاب پیدا نمی‌کند.کوره آجر پزی ما یک جذب کننده عالی و کامل است. پس اگر به داستان ستاره‌ها باز گردیم می‌توانیم نتیجه بگیریم که ستاره‌ها اجسامی‌جذب کننده هستند و این اجسام سیاه رنگ تمام تشعشعاتی که به آنها تابیده می‌شود را جذب می‌کنند و نور و انرژی بیش از آنچه جذب کرده اند را به فضا ساتع می‌کنند.بنابراین می‌توان گفت که ستاره جسمی‌سیاه رنک است که درخششی خیره کننده دارد( رنگ سیاه ستاره به این دلیل است که تشعشعات نوری از خود ندارد).

بقیه در ادامه...

 ۞ هر ستاره ای که در آسمان شب می‌بینید از خورشید بزرگتر و نورانی تر است.

تعداد ۵۰۰۰ ستاره یا بیشتر ، نورانی تر از خورشید هستند و حتی آن دسته از ستاره‌ها که نور کمی‌دارند ، نورشان با نور خورشید برابری

می‌کند. این قاعده در مورد اندازه ستاره‌ها نیز صدق می‌کند.

بقیه در ادامه...