انار، مواد مغذی بسیاری دارد؛ یعنی در هر ۱۰۰ گرم از این میوه ۲۴۰ میلی‌گرم پتاسیم، ۳ گرم فیبر، ۱۳میلی‌گرم ویتامین c، ۸۰ درصد آب و ۵۰ کیلوکالری انرژی یافت می‌شود.

 در ضمن، مقداری آهن دارد ولی به عنوان منبع آهن نمی‌توان روی آن حساب کرد.میزان قندش نیز به حدی است که منع مصرف برای بیماران دیابتی ندارد. درباره پلی‌فنول‌ها باید بگوییم آنها ترکیباتی هستند که در اکثر میوه‌ها و سبزی‌ها به خصوص شا‌توت و انگور قرمز وجود دارند و البته در انار بیشتر به چشم می‌خورند.در ضمن، اسید آلارژیک یکی از مهم‌ترین ترکیباتی است که در میوه‌های دیگر کمتر دیده شده اما ویژگی انار و رب آن مربوط به وجود همین اسید است.

بعضی‌ها نسبت به خوردن این میوه و رب آن در طعم‌های مختلف حساسیت نشان می‌دهند ولی بهتر است بدانید که معده خود اسیدکلریدریک ترشح می‌کند. افراد معدودی هستند که با مصرف انار ترش یا رب انار ترش، معده‌شان دچار مشکل می‌شود زیرا ترشحات معده هر فرد نسبت به ترشی یک نوع عکس‌العمل نشان می‌دهد.

اسید معده فرآیند هضم غذا را به عهده دارد حال مصرف میوه‌های ترش زمانی مانع هضم غذا می‌شوند که فرد خود این علت را درک کند، یعنی مصرف رب انار ترش یا ملس یا شیرین بسته به ذائقه و تحمل معده هر فرد می‌تواند پیامدهای مختلفی داشته باشد و این موضوع به خوب یا بد بودن رب انار بر نمی‌گردد.

در حقیقت، انار خواص فراوانی داشته و طبیعتا رب حاصل از آن نیز بدون فایده نخواهد بود زیرا حدود ۱۰۰ سال است که دنیا به خواص انار و مصارف درمانی آن پی برده است.

یادتان باشد که وقتی رب این میوه تهیه می‌شود، پلی‌فنول و اسیدآلارژیک آن در اثر حرارت از بین نمی‌رود و تنها ویتامین c آن کاهش پیدا خواهد کرد پس رب انار نیز ارزش غذایی بسیار دارد؛ البته اگر از انار مرغوب و طی فرآیند بهداشتی تهیه شده باشد